วันเสาร์ที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2564

ผศ.(พิเศษ) ดร.ธนบวร สิริคุณากรกุล ให้โอวาท

ผศ.(พิเศษ) ดร.ธนบวร สิริคุณากรกุล 
ประธานที่ปรึกษา นายก อบจ.นครพนม

        “วันนี้ผมได้รับเกียรติเป็นประธานในงานปัจฉิมนิเทศของโรงเรียนกีฬาจังหวัดนครพนม ซึ่งเป็นการปฏิบัติหน้าที่แทนท่านนายกอบจ. โดยเป็นการมอบประกาศนียบัตรและรางวัลให้กับ นร.ม.6 ม.3 และ นร.ชั้นอื่นๆ ในระหว่างที่ผมมอบประกาศนียบัตรให้กับ นร.ม.3 ผมได้กล่าวทักทายกับ นร.ชายคนหนึ่งซึ่งผมจำได้ว่าเป็น นร.คนแรกที่ผมได้พูดคุยด้วยเมื่อผมเข้ามา รร.แห่งนี้ในฐานะผู้บริหารของ อบจ. ผมจำได้แม่นยำว่าวันนั้นเป็นวันที่ จนท.และนร.ทุกคนได้เริ่มรับรู้ถึงวิธีการบริหารงานของผม โดยเฉพาะเด็กนร.คนนี้กับเพื่อนในทีมฟุตบอลของเค้า ซึ่งในครั้งแรกที่เจอ ผมก็จัดปล่อยม้าให้ไป1ชุดใหญ่ ในวันนี้ผมได้ให้เค้าเล่าประสบการณ์วันแรกที่เราเจอกัน เค้าก็เล่าไปตามความรู้สึก จนเมื่อเค้าเล่าจบ ผมถามเค้าว่าเค้าได้เรียนต่อ ม.4 หรือไม่ เค้าตอบว่าไม่ได้รับการคัดเลือกให้เรียนต่อ เนื่องจากไม่ผ่านการคัดเลือก ผมจึงถามเค้าว่า เค้าอยากเรียนต่อมั้ย เค้าตอบว่า “ผมอยากเรียนต่อครับ” พร้อมกับน้ำเสียงที่สั่นเครือและร้องไห้ ผมจึงดึงเค้าเข้ามากอด พร้อมกับให้กำลังใจและกล่าวกับเค้าว่า “รร.ของเรามีที่ว่างสำหรับคนมุ่งมั่นเสมอ” สิ่งที่ผมทำลงไปในวันนี้นั้น ไม่มีเหตุผลใดๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นโดยสัญชาตญาณล้วนๆ บางครั้งในโลกใบนี้ เราอาจจะไม่ได้ต้องการอะไรมาก นอกจากความสุขที่เราสามารถทำได้จากการให้โอกาสบุคคลที่อยู่รอบๆตัวเรา ความสุขที่แท้จริง ความสุขที่เราได้ทำเพื่อคนอื่น และในเย็นวันนี้ผมได้ทราบว่า เด็กคนนี้ยังคงตั้งใจซ้อมและพยายามที่จะพัฒนาตัวเองเสมอ ถึงแม้เค้าจะยังห่างไกลจากเพื่อนในทีมอยู่พอสมควร (ซึ่งสิ่งที่เค้าทำนั้นทำให้ผมนึกถึงตัวเองในสมัยเด็กที่ชอบไปแอบซ้อมฟุตบอลคนเดียว แต่ไม่ว่าจะซ้อมเท่าไหร่ก็ไม่เคยได้ลงตัวจริงสักที) แต่ผมมั่นใจว่าเค้ากำลังจะได้พบกุญแจแห่งความสำเร็จซึ่งครั้งนึงผมก็เคยได้พบ นั่นคือ การสร้างโอกาสให้กับตนเอง โดยไม่สนใจในข้อจำกัดใดๆ